Yaşamdır Tuz ve Yosun'a girmeyen şiirler

SEÇENEK


Zor yolu seçtik kolayı değil
Sökmek kolayken gonca gülü dikmeyi seçtik
Yapay rahatlığa yalın acıyı

Güzeli seçtik çirkini değil
Tutmak kolayken ak güvercini uçurmayı seçtik
Soysuzca kaçmaya onurlu savaşmayı

Emeği seçtik sermayeyi değil
Boğmak kolayken alın terini yüceltmeyi seçtik
Pusup susmaya yürekli konuşmayı

Yaşamı seçtik ölümü değil
Boğazlamak kolayken semiz fidanları öpmeyi seçtik
Yoz sevgisizliğe temiz sevdayı

Ankara, 23.11.1986




KOLAY MIYDI


Bu denli güç değildi
Suyu eğilip öpmek
Karanfili okşamak avcunun içinde
Sonra türküler söylemek
Giderken sırtını dönüp, güneşe

Bu denli kolay değildi
Bırakıp gitmek yılların tortusunu
Ki tortu ağırdır yılgın değil
Hep yaşanmamışları yaşanır kılar gibi
Taşıyordu ellerinde emeğin onurlu büyüsünü

Bu denli kolay olmamalıydı
Yeni kavgalar dönemecinde
Virajı alamayarak şarampole yuvarlanmak
Ama az yaralı çıktın bataktan, onurlu
Yeni kavşaklarda savaşmaya

Unutma
Yaşam senin yeniden yaratmanı bekliyor
Umutla

Ankara, 11.11.1987



GÖZLERİMİZ


Bir an için unuttum gözlerini
Güneşler doğup batan
Gözlerini
Ilık bir perde gibi

Uçup uçup gitmesi
Gözlerimden gözlerinin
Gitmesi
Yaralı kuş gibi

Maviliğin yeşilliği sevmesi
Uğruna ölümlere gidilesi
Sevmesi
Bir dava gibi

Ankara, 19.12.1986



BOŞUNA ÖLMESEYDİM EĞER


Benim çocukluğum vardı
Unuttum
Anımsayabilir miyim acaba kurcalasam belleğimi
Yeşil sabahlara uyandığım korkulu gecelerimi
Odamı, içinden gürültülü ışığıyla geçen trenleri

Benim gençliğim vardı
Unuttum
İlk sevgilimi ilk şiirimi elimin ilk titremesini
İlk verdiğim çiçeği gökkuşağının altında
İlk acımı ilk sevincimi

Benim yaşlılığım olacaktı
Unutamadım
Aslında unutmazdım gömütte olmasaydım

- Düğmelere basıldı karşılıklı
Bir ceset kalabalığı sardı ortalığı
Sonra bir şehitlik açıldı adımıza
Sağ kalan son insanlarıyla dünyanın –

Şehit bir dünyaya kavuştu evren
Ve boşu boşuna öldü bu gezegen

Ankara, 3.1.1987



AYDINLIK GÖRÜNTÜLERİ


1.
Güneş aydınlığa doğdu yine
Ve gölgeleri silindi şehrin
Sam yeliyle

2.
Renk yorgunu bir ressam
Geceyi ışıttı fırçasıyla
Kara’dan ak’a

3.
Üstlerine güneş doğmayan köylüler
Çökmüş uyuz eşeklerine bindiler
Gittiler karanlığı çapalamaya

4.
Karanlığın görünmez elleri
Çırpındı dört bir yana
Yendi gündüz geceyi

Ankara, 12.4.1987